O zamszu w Wikipedii
Zamsz (z niem. Sämisch) ? wyprawiona skóra zwierzęca nie posiadająca części licowej, miękka, ciągliwa, chłonna, o krótkim włóknie koloru naturalnego, żółtokremowego lub sztucznie barwiona.
Skóra może pochodzić m.in. z takich zwierząt jak: sarny, łosie, jelenie, owce, renifery lub kozy. Garbowanie zamszu odbywa się metodą tłuszczową. Najczęściej stosuje się go do wyrobu rękawiczek, bandaży, ścierek do szkła optycznego, obuwia lub wierzchniej odzieży.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zamsz
Materiał na ciuchy i meble
Skóra to świetny materiał na meble oraz obicia, czy odzież. Jest dość wytrzymała i stosunkowo łatwa w czyszczeniu, niestety jest też drogim materiałem, a raz uszkodzona jest bardzo ciężka do naprawy i niestety po dużym uszkodzeniu nadaje się jedynie do wyrzucenia.
Na szczęście są specjalistyczne firmy zajmujące naprawą i czyszczeniem skór na meblach oraz całej odzieży skórzanej w tym butów. Skóra w rękach fachowca będzie bezpieczna, a po odebraniu odnowionej sztuki bez problemu zobaczymy różnicę. Decydując się na coś skórzanego należy mieć na uwadze to, że o ten materiał trzeba odpowiednio dbać.
Przebieg garbowania
Skórę ściągniętą ze zwierzęcia rozwieszano do wyschnięcia (tylko gdy nie można było od razu przystąpić do garbowania), następnie moczono ok. 2 doby w wodzie, po czym usuwano z wewnętrznej strony skóry resztki tkanek podskórnych (tzw. mizdrowanie). Skóry płukano i rozwieszano do obcieknięcia.
Przed przystąpieniem do właściwego garbowania, ściągniętą ze zwierzęcia skórę należy poddać zabiegom wstępnym (tzw. warsztatowi mokremu), mającym na celu usunięcie włosów i rozluźnieniu tkanki skórnej. W tym celu na skórę umieszczoną w dołach wyłożonych połówkami belek i wylepionych gliną, działano substancjami o charakterze zasadowym. Najczęściej stosowano popiół drzewny lub wapno gaszone (np. w Nowym Targu odkryto dół z 2. połowy XII wieku ze skórami przemieszanymi z iłem, popiołem i wapnem).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Garbowanie