Jak przebiega leczenie kanałowe?
W zależności od rozpoznania lekarz wybiera odpowiednią metodę leczenia kanałowego. Jednak w dużym uproszczeniu, dla ogólnego zrozumienia aspektu leczenia kanałowego, przebieg leczenia wygląda następująco:
otwarcie komory zęba i usunięcie martwej lub żywej miazgi (żywą usuwa się w znieczuleniu miejscowym)
opracowanie kanału lub kanałów korzeniowych przy użyciu narzędzi kanałowych z obfitym płukaniem kanałów. W trakcie opracowywania kanałów korzeniowych następuje całkowite usunięcie miazgi kanałowej z kanału korzeniowego oraz toksyn bakteryjnych z kanalików zębinowych, dzięki czemu poszerzony kanał staje się odpowiednio przygotowany do wypełnienia. Do przepłukiwania kanałów stosowany jest między innymi podchloryn sodu.
osuszenie kanałów.
wypełnienie kanałów materiałami biozgodnymi. Czynność ta ma na celu szczelne zamknięcie światła kanału na całej długości do otworu fizjologicznego, aby uniemożliwić przenikanie bakterii z jamy zęba do tkanek okołowierzchołkowych. Wypełnianie kanałów korzeniowych wymaga zastosowania różnych materiałów i technik. Materiały wypełniające możemy podzielić na stosowane czasowo i stosowane na stałe do ostatecznego wypełnienia. Najpopularniejszym materiałem do wypełniania kanałów korzeniowych na stałe jest gutaperka, która stosowana od blisko 100 lat, mimo wielu nowych materiałów, jest najlepszym wypełniaczem kanałów, dającym doskonałe efekty lecznicze.
wypełnienie zęba. Najczęściej prawidłowo przeleczony ząb wypełnia się materiałami kosmetycznymi, do których należą materiały kompozytowe, kompomerowe i nowe materiały ormocerowe.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Leczenie_kana%C5%82owe
próchnica - definicja
bakteryjna choroba zakaźna tkanek twardych zęba objawiająca się demineralizacją substancji nieorganicznych i następnie proteolizą substancji organicznych z powodu działania kwasów wytworzonych przez bakterie w płytce nazębnej w wyniku metabolizmu cukrów pochodzenia zewnątrz- i wewnątrzustrojowego.
Głównymi bakteriami odpowiedzialnymi za rozwój próchnicy są L. acidophilus oraz paciorkowce, a z nich najważniejsze to Streptococcus mutans. Inne próchnicotwórcze bakterie to: S. salivarius, S. mitis, S. sanguinis, S. faecalis. Bakterie te są zdolne do zainicjowania procesu próchnicowego, poprzez wytwarzanie kwasów w wyniku metabolizowania cukrów (głównie kwas mlekowy). Zakwaszone środowisko (pH poniżej 5,5) sprzyja demineralizacji szkliwa.
Ponadto bakterie te uczestniczą w powstawaniu płytki nazębnej. Stanowi ona doskonałe środowisko dla rozwoju bakterii pierwotnie tlenowych, a z czasem względnie beztlenowych.
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Pr%C3%B3chnica_z%C4%99b%C3%B3w
Warto wiedziec - SMK
Mosty kompozytowe należą do grupy połączeń adhezyjnych wykorzystujących mikropołączenia wytrawionej powierzchni szkliwa z kompozytowymi systemami łączącymi. Metoda polega na wymodelowaniu w jamie ustnej sztucznego zęba z kompozytu. Przy sprzyjających warunkach istnieje możliwość wykonania mostu kompozytowego wzbogaconego o licówkę porcelanową. Do roku 2009 wykonano ponad 600 mostów kompozytowych3. Uzupełniono nimi głównie braki siekaczy bocznych górnych.
Zaletą tej metody jest brak konieczności szlifowania zdrowych zębów, co nadaje takim rozwiązaniom charakter odwracalny. Ponadto może być wykorzystana z powodzeniem w sytuacjach, gdzie inne metody nie mogą być zastosowane, np. z braku odpowiedniej ilości miejsca na implant lub kiedy konieczność szlifowania zębów pod most klasyczny byłaby zbyt okaleczająca, czy też z powodu zbyt wysokiej ceny. System uzupełniania na stałe brakującego zęba ogranicza się do jednej dwugodzinnej wizyty.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_most%C3%B3w_kompozytowych